Blog

Wiele osób, które rozpoczynają terapię, po przedstawieniu swojego problemu zadaje mi pytanie: „dlaczego?” "Dlaczego zachowuję się tak i tak…?", "Skąd wzięła się we mnie tendencja do…?", "Jaka jest przyczyna tego, że ja…?", "Jaki jest powód tego, że…?". Prawie zawsze odpowiadam im wtedy, że dociekanie przyczyn to pułapka i że nie tym będziemy się zajmować w trakcie wspólnej pracy.

Czytaj

Jednej z pozostających u mnie w terapii par zadałam ostatnio takie zadanie: „Wygospodarujcie co wieczór 20-30 minut dla siebie. Wyłączcie telewizor, zaparzcie dobrą herbatę, rozsiądźcie się wygodnie na kanapie. Kiedy ustanie codzienna krzątanina, podzielcie się z drugą osobą tym, co was danego dnia ucieszyło, zaskoczyło, zaciekawiło, wzruszyło, zainspirowało, rozbawiło itp. Wymieńcie się ze sobą wszystkimi dobrymi rzeczami, które dzisiaj się wam przydarzyły”. Słysząc to ona i on uśmiechnęli się radośnie i – co w tym duecie zdarza niezmiernie rzadko – bez oporów przystali na moją propozycję.

Czytaj

- Moje życie jest obrzydliwie nijakie – tymi słowami miała zwyczaj rozpoczynać spotkania jedna z moich dawnych klientek. – Nie o takiej egzystencji marzyłam. Mąż, dzieci, praca od 7 do 15, a w weekend obiad u teściowej albo grill u znajomych. Banał. Nie cierpię tego miasta i codziennego stania w kilometrowych korkach. Nie znoszę ludzi, których mijam na ulicy; skupionych na kasie i karierze. Nienawidzę mojej pracy, w której każdego dnia muszę patrzeć na to, jak rozwydrzeni współpracownicy i roszczeniowi klienci rozmieniają mój talent na drobne. Duszę się.

Czytaj

Kiedy ostatni raz zatraciłeś się w czymś bez reszty?

Czytaj

Kiedy Adam odezwał się do mnie z wiadomością, że przez jeden dzień będzie służbowo we Wrocławiu, postanowiłam stanąć na głowie, by – mimo bardzo wielu zajęć w tym terminie – wygospodarować czas na wspólną kawę. W dniu, w którym byliśmy umówieni, Adam miał przed sobą wiele zawodowych spotkań, ja natomiast kilka sesji terapeutycznych i wykłady ze studentami. Po kilkunastu godzinach bardzo intensywnej pracy każde z nas wpadło do kawiarni spóźnione. Gdy szklanki z aromatyczną latte znalazły się na naszym stoliku, spojrzeliśmy na siebie z uśmiechem. Wreszcie nadeszła chwila, w której będziemy mogli porozmawiać nadrabiając zaległości z ostatnich kilku miesięcy.

Czytaj

Od dawna żaden film nie wywarł na mnie takiego wrażenia. Omamił, zahipnotyzował, zawłaszczył. Totalnie i bezkompromisowo. Mogłabym w tym miejscu szerzej uzasadnić, dlaczego dałam się ponieść tej historii (histerii?). Pochwalić za kawał dobrej roboty scenarzystę, reżysera, operatora, odtwórców głównych ról itd. Ocenę wartości artystycznej serialu zostawię jednak krytykom i od razu przejdę do sedna – Sherlocka Holmesa.

Czytaj

Podczas ostatniego wykładu zapytałam studentów: „Czy ludzie często wchodzą w bliskie relacje z innymi?" Z sali padła błyskawiczna odpowiedź: „Oczywiście, że tak”. Przecież codziennie spotykamy się ze sobą. W pracy, na uczelni, w środkach komunikacji miejskiej. Gdybyśmy nie nawiązywali kontaktów, nie byłoby współdziałania, życia towarzyskiego czy rodzinnego. A przecież pracujemy ze sobą, załatwiamy rozmaite sprawy, prowadzimy dyskusje i tak dalej.

Czytaj